Գրք. 1Kings, Գլ. 29   [(1895)] Գրք. 1Kings., Գլ. 29   [KJV]


29:1
Եւ ժողովեցին այլազգիքն զամենայն զբանակս իւրեանց յԱփեկ, եւ բանակեցաւ Իսրայէլ [513]յԱյենդովր Յեզրայելի:

29:1
Now the Philistines gathered together all their armies to Aphek: and the Israelites pitched by a fountain which [is] in Jezreel:

29:2
Եւ նախարարք այլազգեացն[514] հարիւրաւորօք եւ հազարաւորօք, եւ Դաւիթ եւ արք իւր երթային յետոյ ընդ Անքուսայ:

29:2
And the lords of the Philistines passed on by hundreds, and by thousands: but David and his men passed on in the rereward with Achish:

29:3
Եւ ասեն նախարարք այլազգեացն. Ո՞ են [515]դոքա որ անցանենդ``: Եւ ասէ Անքուս ցնախարարս այլազգեացն. Ո՞չ դա է Դաւիթ ծառայ Սաւուղայ արքայի Իսրայելի, [516]եւ այս երկու ամք են զի առ մեզ է``, եւ ոչ ինչ գտի ի դմա յօրէ յորմէ հետէ անկաւ ի մեզ մինչեւ ցայսօր:

29:3
Then said the princes of the Philistines, What [do] these Hebrews [here]? And Achish said unto the princes of the Philistines, [Is] not this David, the servant of Saul the king of Israel, which hath been with me these days, or these years, and I have found no fault in him since he fell [unto me] unto this day:

29:4
Եւ խոժոռեցան նմա նախարարք այլազգեացն, եւ ասեն ցնա. Դարձո զայրն, եւ երթիցէ ի տեղի իւր ուր կացուցեր զնա անդ. եւ մի՛ եկեսցէ ընդ մեզ ի պատերազմ, եւ մի՛ լիցի դաւաճան բանակիս. եւ ի՞ւ հաճիցի դա ընդ Տեառն իւրում, եթէ ոչ գլխովք արանցդ այդոցիկ:

29:4
And the princes of the Philistines were wroth with him; and the princes of the Philistines said unto him, Make this fellow return, that he may go again to his place which thou hast appointed him, and let him not go down with us to battle, lest in the battle he be an adversary to us: for wherewith should he reconcile himself unto his master? [should it] not [be] with the heads of these men:

29:5
Ո՞չ այդ Դաւիթ է որում նուագէին ի պարս եւ ասէին, եթէ` Եհար Սաւուղ զհազարս եւ Դաւիթ զբեւրս:

29:5
Is not this David, of whom they sang one to another in dances, saying, Saul slew his thousands, and David his ten thousands:

29:6
Եւ կոչեաց Անքուս զԴաւիթ, եւ ասէ ցնա. Կենդանի է Տէր, զի ուղիղ եւ բարի ես դու յաչս իմ, եւ մուտ քո եւ ել ի բանակի աստ ընդ իս. եւ ոչ գտի ի քեզ չարութիւն յօրէ յորմէ հետէ եկիր առ իս մինչեւ ցայսօր ժամանակի. եւ յաչս նախարարացն ոչ թուիս դու բարւոք:

29:6
Then Achish called David, and said unto him, Surely, [as] the LORD liveth, thou hast been upright, and thy going out and thy coming in with me in the host [is] good in my sight: for I have not found evil in thee since the day of thy coming unto me unto this day: nevertheless the lords favour thee not:

29:7
եւ արդ դարձիր եւ երթ ի խաղաղութիւն, եւ ոչ արասցես [517]չարութիւն յաչս նախարարաց այլազգեացս:

29:7
Wherefore now return, and go in peace, that thou displease not the lords of the Philistines:

29:8
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱնքուս. Զի՞նչ արարի քեզ, եւ զի՞նչ գտեր ի ծառայի քում յօրէ յորմէ էի առաջի քո մինչեւ ցայսօր. զի՞ ոչ գայցեմ պատերազմել ընդ թշնամիս տեառն իմոյ արքայի:

29:8
And David said unto Achish, But what have I done? and what hast thou found in thy servant so long as I have been with thee unto this day, that I may not go fight against the enemies of my lord the king:

29:9
Պատասխանի ետ Անքուս եւ ասէ ցԴաւիթ. Գիտեմ զի բարւոք թուիս դու յաչս իմ իբրեւ զհրեշտակ Աստուծոյ. այլ նախարարք այլազգեացն ասեն. Մի՛ եկեսցէ ընդ մեզ ի պատերազմ:

29:9
And Achish answered and said to David, I know that thou [art] good in my sight, as an angel of God: notwithstanding the princes of the Philistines have said, He shall not go up with us to the battle:

29:10
Եւ արդ կանխեա դու ընդ առաւօտն, դու եւ ծառայք տեառն քո որ եկեալ են ընդ քեզ, [518]եւ երթայք ի տեղին յորում կացուցի զձեզ. եւ բան ինչ յոռութեան մի՛ դիցես ի սրտի քում, զի հաճոյ ես դու առաջի իմ.`` եւ վաղայարոյց լինիցիք ի ճանապարհ եւ լուսասցի ձեզ եւ գնասջիք:

29:10
Wherefore now rise up early in the morning with thy master' s servants that are come with thee: and as soon as ye be up early in the morning, and have light, depart:

29:11
Եւ կանխեաց Դաւիթ եւ արք իւր գնալ ընդ առաւօտն [519]եւ պահել զերկիր`` այլազգեացն. եւ այլազգիքն ելին [520]պատերազմել ընդ Իսրայելի:

29:11
So David and his men rose up early to depart in the morning, to return into the land of the Philistines. And the Philistines went up to Jezreel: