Գրք. Job, Գլ. 30   [(1895)] Գրք. Job., Գլ. 30   [KJV]


30:1
Արդ ծիծաղին զինեւ [290]յետինք. արդ խրատեն զիս ի միասին, զորոց պախարակէի զհարս նոցա. զորս`` ոչ համարէի լինել հաւասար շանց արօտականաց իմոց:

30:1
But now [they that are] younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock:

30:2
Նա եւ զօրութիւն ձեռաց նոցա ընդէ՞ր էր ինձ. [291]ի վերայ նոցա կորեաւ վախճան:

30:2
Yea, whereto [might] the strength of their hands [profit] me, in whom old age was perished:

30:3
Ի կարօտութեան եւ ի սովի [292]անծնունդ. որ փախչէին երէկ յանջրդւոյ``, յանձկութենէ եւ ի թշուառութենէ:

30:3
For want and famine [they were] solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste:

30:4
Որք [293]պատէին խարշափուն բանջարով,`` որոց բանջարն իսկ էր կերակուր:

30:4
Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots [for] their meat:

30:5
[294]Անարգք եւ արհամարհեալք եւ կարօտեալք յամենայն բարութենէ, որք եւ զարմատս փայտից ծամէին ի սաստիկ սովոյ:

30:5
They were driven forth from among [men], ( they cried after them as [after] a thief:

30:6
Յարեան ի վերայ իմ գողք. որոց տունք իւրեանց էին ծակք վիմաց:

30:6
To dwell in the clifts of the valleys, [in] caves of the earth, and [in] the rocks:

30:7
ի մէջ արձագանգաց գոչեսցեն. որք ընդ խռուովք վայրենեօք բնակեալ էին:

30:7
Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together:

30:8
Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ:

30:8
They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth:

30:9
Արդ քնար եմ ես նոցա, եւ զիս ունին բամբասանս:

30:9
And now am I their song, yea, I am their byword:

30:10
Գարշեցան յինէն մեկնեալք ի հեռաստանէ, եւ յերեսաց իմոց թուք ոչ խնայէին:

30:10
They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face:

30:11
[295]Զի բացեալ զկապարճս իւր խոցոտեաց զիս. եւ սանձս երեսաց իմ առաքեաց:

30:11
Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me:

30:12
Յարեան ի վերայ աջոյ շառաւեղի. զոտս իւր ձգեաց` եւ ճանապարհ արար ի վերայ իմ:

30:12
Upon [my] right [hand] rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction:

30:13
Ընդ շաւիղս կորստեան նոցա շփեցան շաւիղք իմ. մերկացոյց զպատմուճան իմ:

30:13
They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper:

30:14
նետիւք իւրովք խոցոտեաց զիս, մատուցեալ որպէս եւ կամի:

30:14
They came [upon me] as a wide breaking in [of waters]: in the desolation they rolled themselves:

30:15
Ցաւօք վարակեալ եմ, դարձեալ են յիս ցաւք. գնաց յինէն յոյս իբրեւ զհողմ, եւ իբրեւ զմէգ փրկութիւն իմ:

30:15
Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud:

30:16
Եւ արդ զինեւ զեղցի անձն իմ. ունին զիս աւուրք ցաւոց:

30:16
And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me:

30:17
Գիշերի ոսկերք իմ խարշեցան, եւ ջիղք իմ լուծեալ են:

30:17
My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest:

30:18
Բազում զօրութեամբ ձեռն արկ զպատմուճանաւ իմով, եւ իբրեւ զժապաւէն պատմուճանի իմոյ շուրջ կալաւ զիս:

30:18
By the great force [of my disease] is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat:

30:19
Համարի զիս հանգոյն կաւոյ, ի հող եւ ի մոխիր է բաժին իմ:

30:19
He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes:

30:20
Աղաղակեցի առ քեզ` եւ ոչ [296]լուիցես ինձ, կացին եւ հայեցան`` յիս:

30:20
I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me:

30:21
Պատահեցար ինձ անողորմ, հզօր ձեռամբ հարեր զիս:

30:21
Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me:

30:22
[297]Կարգեցեր զիս ի ցաւս, եւ ընկեցեր զիս ի փրկութենէ:

30:22
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride [upon it], and dissolvest my substance:

30:23
Գիտեմ զի մահ սատակեսցէ զիս, զի բնակութիւն ամենայն մահկանացուի երկիր է:

30:23
For I know [that] thou wilt bring me [to] death, and [to] the house appointed for all living:

30:24
[298]Երանի թէ կարէի զանձն իմ վարժել, կամ աղաչել զայլ` եւ առնէր ինձ զայն:

30:24
Howbeit he will not stretch out [his] hand to the grave, though they cry in his destruction:

30:25
Եւ ես ի վերայ ամենայն տկարի լայի, եւ հեծեծէի յորժամ տեսանէի զայր ի վիշտս:

30:25
Did not I weep for him that was in trouble? was [not] my soul grieved for the poor:

30:26
[299]Եւ ունէի ի բարութեան, եւ ահաւասիկ պատահեցին ինձ առաւել աւուրք չարեաց:

30:26
When I looked for good, then evil came [unto me]: and when I waited for light, there came darkness:

30:27
Որովայն իմ եռայ, եւ ոչ դադարեսցէ. ժամանեցին ինձ աւուրք աղքատութեան:

30:27
My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me:

30:28
[300]Նեղեալ շրջեցայց առանց բերանակապի``. կացի ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ:

30:28
I went mourning without the sun: I stood up, [and] I cried in the congregation:

30:29
Եղբայր եղէ համբարուաց, եւ ընկեր ջայլեմանց:

30:29
I am a brother to dragons, and a companion to owls:

30:30
Մորթ իմ սեւացաւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ի տօթոյ:

30:30
My skin is black upon me, and my bones are burned with heat:

30:31
Դարձաւ ի սուգ քնար իմ, [301]եւ սիրտ իմ`` եւ երգ իմ ի լալիւն:

30:31
My harp also is [turned] to mourning, and my organ into the voice of them that weep: