Job:7

Գրք. Job, Գլ. 7 [(1895)]

Գրք. Job., Գլ. 7 [KJV]


7:1 Ո՞չ ապաքէն իբրեւ զփորձութիւն են վարք մարդոյ ի վերայ երկրի, եւ իբրեւ զառօրեայ վարձք վարձկանի կեանք նորա:	7:1 Is there not an appointed time to man upon earth? [are not] his days also like the days of an hireling:

7:2 Կամ իբրեւ զծառայ երկուցեալ ի տեառնէ իւրմէ եւ ղօղեալ ընդ հովանեաւ, եւ իբրեւ զվարձկան որ սպասիցէ վարձուց իւրոց:	7:2 As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for [the reward of] his work:

7:3 նոյնպէս եւ ես սպասեցի ամսոց սնոտեաց. գիշերք ցաւագին տուեալ են ինձ:	7:3 So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me:

7:4 Եթէ ննջեցից` ասեմ. Ե՞րբ իցէ տիւ. եւ եթէ յառնիցեմ` դարձեալ թէ` Ե՞րբ իցէ երեկ. լի ցաւօք լինիմ յերեկորեայ մինչեւ ցառաւօտ:	7:4 When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day:

7:5 Թաթաւին մարմինք իմ զազրութեամբ որդանց, մաշեցի զկոշտս երկրի առ ի զթարախս քերելոյ:	7:5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome:

7:6 Եւ կեանք իմ թեթեւագոյնք են քան զխօսս, եւ կորեան յունայնութեան յուսոյ:	7:6 My days are swifter than a weaver' s shuttle, and are spent without hope:

7:7 Յիշեա զի փուք են կեանք իմ, եւ ոչ դարձցի ակն իմ ի տեսանել զբարի:	7:7 O remember that my life [is] wind: mine eye shall no more see good:

7:8 Եւ ոչ հայեսցի յիս ակն տեսողի. աչք քո յիս` եւ ես ոչ եւս իցեմ:	7:8 The eye of him that hath seen me shall see me no [more]: thine eyes [are] upon me, and I [am] not:

7:9 Իբրեւ զամպ ջնջեալ յերկնից. զի եթէ իջանիցէ մարդ ի դժոխս:	7:9 As the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no:

7:10 ոչ եւս ելցէ եւ ոչ դարձցի ի տուն իւր, եւ ոչ եւս ծանիցէ զնա տեղի իւր:	7:10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more:

7:11 Այսուհետեւ ոչ եւս խնայեցից ի բերան իմ, խօսեցայց մինչեւ իցեմ ի վիշտս, բացից զդառնութիւն անձին իմոյ տագնապաւ:	7:11 Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul:

7:12 Միթէ ծո՞վ իցեմ կամ վիշա՞պ, զի կարգեցեր զինեւ պահ:	7:12 Am I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me:

7:13 ^[78]Ասացի թէ` Մխիթարեսցեն զիս մահիճք իմ, վճարեցից զինէն զբանս յանկողնի իմում:	7:13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint:

7:14 զարհուրեցուցանես զիս երազովք, եւ տեսլեամբք հարկանես զիս:	7:14 Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:

7:15 ^[79]Թափես զոգի յանձնէ իմմէ, եւ ի մարմնոյ զշունչ իմ, եւ ի մահուանէ զկեանս իմ:	7:15 So that my soul chooseth strangling, [and] death rather than my life:

7:16 զի ոչ եթէ յաւիտեան կեամ, եթէ երկայնամիտ եղէց``. ի բաց կաց յինէն, զի ընդունայն են կեանք իմ:	7:16 I loathe [it]; I would not live alway: let me alone; for my days [are] vanity:

7:17 Զի զի՞նչ է մարդ` զի մեծացուցեր զնա, կամ զի հայիցիս ի նա մտօք:	7:17 What [is] man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him:

7:18 ^[80]կամ այցելութիւն առնիցես նմա մինչեւ ցառաւօտ, եւ ի հանգիստ դատիցիս զնա:	7:18 And [that] thou shouldest visit him every morning, [and] try him every moment:

7:19 Մինչեւ յե՞րբ ոչ թողուցուս զիս, եւ ոչ ընդարձակիցես ինձ մինչեւ ցաւովք կլանիցեմ զտողուկս իմ:	7:19 How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle:

7:20 Զի թէ մեղայ` զի՞նչ կարիցեմ առնել քեզ, որ գիտեսդ զմիտս մարդկան. ընդէ՞ր եդիր զիս քեզ ոսոխ, եւ իցեմ ^[81]քեզ բեռն:	7:20 I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself:

7:21 Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա ^[82]յերկիր դառնայցեմ`` կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ:	7:21 And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I [shall] not: