Գրք. Wis, Գլ. 16   [(1895)] Գրք. Wis., Գլ. 16   [KJV]

16:1
Վասն այնորիկ ըստ նոցին նմանութեան արժանապէ՛ս տանջեցան. եւ վասն բազմութեան ճճեա՛ցն գանալից եղեն[244]:
16:1
Therefore by the like were they punished worthily, and by the multitude of beasts tormented:
16:2
Փոխանակ ա՛յնր տանջանաց դիւրեցեր ժողովրդեան քում. ՛ի ցանկութիւն տենչանաց` նորաճաշակ կերակուր պատրաստեցե՛ր զլորամարգին:
16:2
Instead of which punishment, dealing graciously with thine own people, thou preparedst for them meat of a strange taste, even quails to stir up their appetite:
16:3
Զի նոքա ցանկացեալք կերակրոյ ցուցելովքն որ առաքեցաւ նոցա, եւ ՛ի կարեւոր կերակրոյ ցանկութենէն արգելցին. եւ սոքա առ սակաւ մի կարօտացեալք ՛ի նո՛ր ճաշակսն վայելեսցեն[245]:
16:3
To the end that they, desiring food, might for the ugly sight of the beasts sent among them lothe even that, which they must needs desire; but these, suffering penury for a short space, might be made partakers of a strange taste:
16:4
Զի պա՛րտ էր ՛ի վերայ նոցա անհրաժեշտ կարօտութեանն գալ. քանզի բռնանային. եւ սոցա ցուցանե՛լ միայն, թէ ո՛րպէս սոցա թշնամիքն տանջիցին[246]:
16:4
For it was requisite, that upon them exercising tyranny should come penury, which they could not avoid: but to these it should only be shewed how their enemies were tormented:
16:5
Քանզի սոցա յորժամ անհնարին բարկութիւն գազանացն եհա՛ս ՛ի վերայ` հարուածովք կամակոր օձիցն սատակէին[247]:
16:5
For when the horrible fierceness of beasts came upon these, and they perished with the stings of crooked serpents, thy wrath endured not for ever:
16:6
Ո՛չ մինչ ՛ի սպառ յամեաց բարկութիւնն, այլ ՛ի խրատ առ սակաւ մի խռովեցան. զի նշանակ փրկութեան ունիցին, առ ՛ի յիշելոյ զպատուիրանս օրինաց քոց[248]:
16:6
But they were troubled for a small season, that they might be admonished, having a sign of salvation, to put them in remembrance of the commandment of thy law:
16:7
Զի որ դառնայրն` ո՛չ վասն այնր զոր տեսանէրն ապրէր, այլ վասն քո որ ամենեցուն փրկիչդ ես:
16:7
For he that turned himself toward it was not saved by the thing that he saw, but by thee, that art the Saviour of all:
16:8
Եւ այնու հաւանեցուցեր զթշնամիսն մեր, եթէ դո՛ւ ես որ փրկես յամենայն չարէ[249]:
16:8
And in this thou madest thine enemies confess, that it is thou who deliverest from all evil:
16:9
Զի զոմանս մարախոյ եւ մկանց կոտորեցի՛ն հարուածք. եւ ո՛չ գտաւ բժշկութիւն անձանց նոցա. զի արժանի՛ էին յայնպիսեա՛ցն տանջելոյ[250]:
16:9
For them the bitings of grasshoppers and flies killed, neither was there found any remedy for their life: for they were worthy to be punished by such:
16:10
Բայց որդւոց քոց` եւ ո՛չ թունաւո՛ր վիշապացն յաղթեցին ժանիք. եւ ողորմութիւն քո անջրպետեաց` եւ փրկեաց զնոսա[251]:
16:10
But thy sons not the very teeth of venomous dragons overcame: for thy mercy was ever by them, and healed them:
16:11
Զի ՛ի յիշատակ բանից քոց անդրէն պատուաստէին եւ վաղվաղակի փրկէին. զի մի՛ ՛ի խոր մոռացումն անկանիցին, եւ անպատսպարանք լինիցին ՛ի քումմէ բարերարութենէդ[252]:
16:11
For they were pricked, that they should remember thy words; and were quickly saved, that not falling into deep forgetfulness, they might be continually mindful of thy goodness:
16:12
Քանզի ո՛չ դեղք` եւ ո՛չ սպեղանիք բժշկեցին զնոսա. այլ քո Տէր բանդ որ զամենայն բժշկէ[253]:
16:12
For it was neither herb, nor mollifying plaister, that restored them to health: but thy word, O Lord, which healeth all things:
16:13
Քանզի կենաց եւ մահու դո՛ւ ունիս իշխանութիւն, իջուցանես ՛ի դժոխս` եւ հանես:
16:13
For thou hast power of life and death: thou leadest to the gates of hell, and bringest up again:
16:14
Այլ մարդ սպանանէ՛ չարութեամբ իւրով. եւ ելեալ ոգին` անդրէն ո՛չ դառնայ. եւ ո՛չ պարանի շունչն գրաւեալ[254]:
16:14
A man indeed killeth through his malice: and the spirit, when it is gone forth, returneth not; neither the soul received up cometh again:
16:15
քանզի ՛ի քումմէ ձեռանէ փախչել անհնարին է:
16:15
But it is not possible to escape thine hand:
16:16
Ուրանան գիտել զքեզ ամպարիշտք, բայց զօրութեամբ բազկի քոյ տանջեցան: Նո՛ր անձրեւօք կարկտի, եւ անհրաժեշտ շառաչմամբք հալածեալք, եւ հրովք ծախեալք[255]:
16:16
For the ungodly, that denied to know thee, were scourged by the strength of thine arm: with strange rains, hails, and showers, were they persecuted, that they could not avoid, and through fire were they consumed:
16:17
եւ որ ինչ նորանշան սքանչելին էր: Զի յամենաշիջոյց ջուրն առաւել գործէր հուրն. զի վերամարտիկ արդարոց է աշխարհ[256]:
16:17
For, which is most to be wondered at, the fire had more force in the water, that quencheth all things: for the world fighteth for the righteous:
16:18
Երբեմն ընտանենայր բոցն, զի մի՛ այրիցէ զարձակեալ գազանսն ՛ի վերայ ամպարշտաց. այլ նոքա հայեցեալ տեսանէին, թէ Աստուծոյ դատաստանաւն խուճապին:
16:18
For sometime the flame was mitigated, that it might not burn up the beasts that were sent against the ungodly; but themselves might see and perceive that they were persecuted with the judgment of God:
16:19
Եւ երբեմն ՛ի մէջ ջրոյն առաւե՛լ քան զզօրութիւն հրոյ բորբոքէր, զի զմեղանչական երկրին զարդիւնսն ապականեսցէ[257]:
16:19
And at another time it burneth even in the midst of water above the power of fire, that it might destroy the fruits of an unjust land:
16:20
Ընդ որոյ` կերակուր հրեշտակաց ջամբեցեր ժողովրդեան քում, եւ զպատրաստական հացն յերկնից ետուր նոցա առանց ջանալոյ: Առ ամենայն ցանկութիւն բաւական, եւ առ ամենայն հանդերձանս ճաշակաց[258]:
16:20
Instead whereof thou feddest thine own people with angels' food, and didst send them from heaven bread prepared without their labour, able to content every man' s delight, and agreeing to every taste:
16:21
Զի քո գոյաւորութիւնդ առ քո որդիսն եցոյց զքաղցրութիւն ըստ մատուցանելոյ ցանկութեանն արբանեկեալ. առ որ զինչ ոք եւ կամէր` խառնէր[259]:
16:21
For thy sustenance declared thy sweetness unto thy children, and serving to the appetite of the eater, tempered itself to every man' s liking:
16:22
Ձիւն եւ սառն կային ընդդէ՛մ հրոյ` եւ ո՛չ հալէին. զի ծանիցուք թէ զպտուղ թշնամեացն ապականէր. հուրն բորբոքեալ ընդ կարկտի, եւ փայլատակեալ ՛ի մէջ ջրոյ:
16:22
But snow and ice endured the fire, and melted not, that they might know that fire burning in the hail, and sparkling in the rain, did destroy the fruits of the enemies:
16:23
Եւ այն դարձեալ` զի արդարք կերակրեսցին, եւ զիւր զօրութիւնն մոռանայցէ:
16:23
But this again did even forget his own strength, that the righteous might be nourished:
16:24
Զի քո արարածք քե՛զ Արարչիդ արբանեկէ. եւ սաստկանայ ՛ի տանջանս անիրաւաց. եւ օրհնի ՛ի բարերարութիւն փոխանակ ՛ի քե՛զն յուսացելոց[260]:
16:24
For the creature that serveth thee, who art the Maker increaseth his strength against the unrighteous for their punishment, and abateth his strength for the benefit of such as put their trust in thee:
16:25
Վասն այնորիկ եւ յա՛յնժամ յամենայն ինչ փոխեալ ամենակերակրիչ պարգեւիդ քում լինէր սպասաւոր, առ ՛ի կամս քոյոցն կարօտելոց[261]:
16:25
Therefore even then was it altered into all fashions, and was obedient to thy grace, that nourisheth all things, according to the desire of them that had need:
16:26
Զի ուսանիցին որդիքն քո զոր դու սիրեցեր Տէր. զի ո՛չ եթէ արա՛րք արմտեաց կերակրեն զմարդ, այլ քո բանդ զհաւատացեալսն ՛ի քեզ պահէ[262]:
16:26
That thy children, O Lord, whom thou lovest, might know, that it is not the growing of fruits that nourisheth man: but that it is thy word, which preserveth them that put their trust in thee:
16:27
Զի որ ՛ի հրոյն ո՛չ ապականէր վայրապար, ՛ի դոյզն ճառագայթից արեգականն ջեռեալ հալէր[263]:
16:27
For that which was not destroyed of the fire, being warmed with a little sunbeam, soon melted away:
16:28
Որպէս զի յայտ լիցի` թէ պա՛րտ է կանխել նախ քան զարեգակն ՛ի գովութիւն քո, եւ յառաջ քան զծագել լուսոյ յանդիմա՛ն լինել քեզ[264]:
16:28
That it might be known, that we must prevent the sun to give thee thanks, and at the dayspring pray unto thee:
16:29
Զի յոյս անշնորհակալին իբրեւ զսառն ձմերայնոյ հալեսցի, եւ ծորեսցէ իբրեւ զջո՛ւր անպիտան[265]:
16:29
For the hope of the unthankful shall melt away as the winter' s hoar frost, and shall run away as unprofitable water: