1:1 Բազում մասամբք եւ բազում օրինակօք կանխաւ խօսեցաւ Աստուած ընդ հարսն [1]մեր մարգարէիւք:
|
1:1 God, who at sundry times and in divers manners spake in time past unto the fathers by the prophets:
|
1:2 ի վախճան աւուրցս այսոցիկ խօսեցաւ ընդ մեզ Որդւովն զոր եդ ժառանգ ամենայնի, որով եւ զյաւիտեանսն արար:
|
1:2 Hath in these last days spoken unto us by [his] Son, whom he hath appointed heir of all things, by whom also he made the worlds:
|
1:3 որ է լոյս փառաց եւ նկարագիր էութեան նորա, որ կրէ զամենայն բանիւ զօրութեան իւրոյ, [2]սրբութիւն մեղաց մերոց արարեալ` նստաւ ընդ աջմէ Մեծութեանն ի բարձունս:
|
1:3 Who being the brightness of [his] glory, and the express image of his person, and upholding all things by the word of his power, when he had by himself purged our sins, sat down on the right hand of the Majesty on high:
|
1:4 Այնչափ առաւել եղեալ քան զհրեշտակս, որչափ լաւ եւս քան զնոսա անուն ժառանգեաց:
|
1:4 Being made so much better than the angels, as he hath by inheritance obtained a more excellent name than they:
|
1:5 Քանզի ցո՞ երբեք ասաց ի հրեշտակաց. Որդի իմ ես դու, ես այսօր ծնայ զքեզ: Եւ դարձեալ թէ. Ես եղէց նմա ի Հայր, եւ նա եղիցի ինձ յՈրդի:
|
1:5 For unto which of the angels said he at any time, Thou art my Son, this day have I begotten thee? And again, I will be to him a Father, and he shall be to me a Son:
|
1:6 Այլ յորժամ միւսանգամ մուծցէ զանդրանիկն յաշխարհ, ասէ. Երկիր պագցեն նմա ամենայն հրեշտակք Աստուծոյ:
|
1:6 And again, when he bringeth in the firstbegotten into the world, he saith, And let all the angels of God worship him:
|
1:7 Այլ [3]առ հրեշտակսն`` ասէ. Ո արար զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զպաշտօնեայս իւր` բոց հրոյ:
|
1:7 And of the angels he saith, Who maketh his angels spirits, and his ministers a flame of fire:
|
1:8 Իսկ ցՈրդին [4]ասէ. Աթոռ քո, Աստուած, յաւիտեանս յաւիտենից. գաւազան ուղղութեան` գաւազան արքայութեան քո:
|
1:8 But unto the Son [he saith], Thy throne, O God, [is] for ever and ever: a sceptre of righteousness [is] the sceptre of thy kingdom:
|
1:9 Սիրեցեր զարդարութիւն եւ ատեցեր զանօրէնութիւն. վասն այսորիկ օծ զքեզ, Աստուած, Աստուած քո իւղով ուրախութեան առաւել քան զընկերս քո:
|
1:9 Thou hast loved righteousness, and hated iniquity; therefore God, [even] thy God, hath anointed thee with the oil of gladness above thy fellows:
|
1:10 Եւ, Դու, Տէր, ի սկզբանէ զերկիր հաստատեցեր, եւ գործք ձեռաց քոց երկինք են:
|
1:10 And, Thou, Lord, in the beginning hast laid the foundation of the earth; and the heavens are the works of thine hands:
|
1:11 Նոքա կորնչին, եւ դու կաս եւ մնաս. ամենեքեան իբրեւ զձորձս մաշեսցին:
|
1:11 They shall perish; but thou remainest; and they all shall wax old as doth a garment:
|
1:12 եւ իբրեւ զվերարկու [5]գալարեսցես զնոսա` [6]իբրեւ զհանդերձ``, եւ [7]գալարեսցին. բայց դու նոյն իսկ ես, եւ ամք քո ոչ պակասեսցեն:
|
1:12 And as a vesture shalt thou fold them up, and they shall be changed: but thou art the same, and thy years shall not fail:
|
1:13 Ցո՞ երբեք ասաց ի հրեշտակաց. Նիստ ընդ աջմէ իմմէ, մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց:
|
1:13 But to which of the angels said he at any time, Sit on my right hand, until I make thine enemies thy footstool:
|
1:14 Ո՞չ ապաքէն ամենեքեան հոգիք են հարկաւորք որ առաքին ի սպասաւորութիւն վասն այնոցիկ որ ժառանգելոցն են զփրկութիւն:
|
1:14 Are they not all ministering spirits, sent forth to minister for them who shall be heirs of salvation:
|