Գրք. Jas, Գլ. 3   [(1895)] Գրք. Jas., Գլ. 3   [KJV]


3:1
Մի՛ բազում վարդապետս լինել, եղբարք իմ, գիտասջիք զի մեծ դատաստան ընդունելոց եմք:

3:1
My brethren, be not many masters, knowing that we shall receive the greater condemnation:

3:2
քանզի բազում ինչ յանցանեմք ամենեքեան. եթէ ոք բանիւ ոչ յանցանիցէ, նա է մարդ կատարեալ, որ կարօղն է սանձահարել զամենայն մարմին իւր:

3:2
For in many things we offend all. If any man offend not in word, the same [is] a perfect man, [and] able also to bridle the whole body:

3:3
Տես զի ձիոց սանձս ի բերան դնեմք առ անսալոյ նոցա մեզ, եւ զամենայն մարմինս նոցա նուաճեմք:

3:3
Behold, we put bits in the horses' mouths, that they may obey us; and we turn about their whole body:

3:4
Ահաւասիկ եւ նաւք որպիսի՛ ինչ են, եւ ի սաստիկ հողմոց վարին. եւ փոքր թեւովն շրջին յոր կոյս եւ միտք ուղղչին կամիցին:

3:4
Behold also the ships, which though [they be] so great, and [are] driven of fierce winds, yet are they turned about with a very small helm, whithersoever the governor listeth:

3:5
Սոյնպէս եւ լեզու փոքր ինչ անդամ է եւ մեծամեծս բարբառի. ահա եւ սակաւ ինչ հուր զորպիսի՛ անտառս հրդեհէ:

3:5
Even so the tongue is a little member, and boasteth great things. Behold, how great a matter a little fire kindleth:

3:6
Եւ լեզու հուր` [16]զարդ անիրաւութեան. լեզու հաստատեալ է յանդամս մեր, որ զամենայն մարմինն ապականէ, եւ վառէ հրով զանիւ ծննդեան, եւ բորբոքեալ տոչորի [17]ի գեհենի:

3:6
And the tongue [is] a fire, a world of iniquity: so is the tongue among our members, that it defileth the whole body, and setteth on fire the course of nature; and it is set on fire of hell:

3:7
Ամենայն բնութիւն գազանաց եւ թռչնոց եւ սողնոց եւ որ ի ծովու են, հնազանդեալ է եւ հնազանդի մարդկեղէն բնութեան:

3:7
For every kind of beasts, and of birds, and of serpents, and of things in the sea, is tamed, and hath been tamed of mankind:

3:8
բայց զլեզու մարդկան ոչ ոք կարէ հնազանդել, զչարն եւ զանկարգ եւ զլի թունօք մահաբերին:

3:8
But the tongue can no man tame; [it is] an unruly evil, full of deadly poison:

3:9
Նովաւ օրհնեմք [18]զՏէրն եւ զՀայր. եւ նովաւ անիծանեմք զմարդիկ որ ըստ նմանութեան Աստուծոյ արարան:

3:9
Therewith bless we God, even the Father; and therewith curse we men, which are made after the similitude of God:

3:10
Ի նմին բերանոյ ելանեն օրհնութիւնք եւ անէծք. ոչ է պարտ, եղբարք իմ, այսմ այսպէս լինել:

3:10
Out of the same mouth proceedeth blessing and cursing. My brethren, these things ought not so to be:

3:11
Միթէ աղբեւր անդստին ի միոյ ականէ բղխիցէ՞ քաղցր եւ դառն:

3:11
Doth a fountain send forth at the same place sweet [water] and bitter:

3:12
Միթէ մա՞րթ ինչ իցէ, եղբարք իմ, թզենւոյ ձէթ բերել, կամ որթոյ թուզ, [19]եւ ոչ աղտաղտին տեղւոյ ջուր քաղցր առնել:

3:12
Can the fig tree, my brethren, bear olive berries? either a vine, figs? so [can] no fountain both yield salt water and fresh:

3:13
Ո՞վ իցէ իմաստուն եւ հանճարեղ ի ձեզ, ցուցցէ ի բարւոք գնացից զգործս իւր հեզութեամբ իմաստութեան:

3:13
Who [is] a wise man and endued with knowledge among you? let him shew out of a good conversation his works with meekness of wisdom:

3:14
Ապա եթէ նախանձ եւ դառնութիւն եւ հակառակութիւն ունիցիք ի սիրտս ձեր, մի՛ պարծիք սուտ առնել զճշմարտութիւնն:

3:14
But if ye have bitter envying and strife in your hearts, glory not, and lie not against the truth:

3:15
Ոչ է իմաստութիւնս այս իջեալ ի վերուստ, այլ` երկրաւոր, շնչաւոր եւ դիւական:

3:15
This wisdom descendeth not from above, but [is] earthly, sensual, devilish:

3:16
Զի ուր հեռ եւ նախանձ, անդ է անկարգութիւն եւ ամենայն իրք չարք:

3:16
For where envying and strife [is], there [is] confusion and every evil work:

3:17
Իսկ վերին իմաստութիւնն նախ զի սուրբ է, եւ ապա խաղաղարար, հեզ, դիւրահաւան, լի ողորմութեամբ եւ պտղովք բարեաց, անխիղճ, առանց կեղծաւորութեան:

3:17
But the wisdom that is from above is first pure, then peaceable, gentle, [and] easy to be intreated, full of mercy and good fruits, without partiality, and without hypocrisy:

3:18
Պտուղ արդարութեան խաղաղութեամբ սերմանի այնոցիկ` որ առնեն զխաղաղութիւն:

3:18
And the fruit of righteousness is sown in peace of them that make peace: