Գրք. Eccles, Գլ. 12   [(1895)] Գրք. Eccles., Գլ. 12   [KJV]


12:1
Եւ յիշեա դու զԱրարիչն քո յաւուրս [126]մանկութեան քո, մինչչեւ հասեալ իցեն աւուրք չարութեան, եւ հասցեն ամք` յորս ասասցեն. Ոչ են կամք իմ ի դոսա:

12:1
12:1 Remember now thy Creator in the days of thy youth, while the evil days come not, nor the years draw nigh, when thou shalt say, I have no pleasure in them:
12:2
Մինչչեւ խաւարեալ իցէ արեգակն եւ լոյս եւ լուսին եւ աստեղք, եւ դարձցին ամպք զկնի անձրեւաց:

12:2
12:2 While the sun, or the light, or the moon, or the stars, be not darkened, nor the clouds return after the rain:
12:3
յաւուր յորում շարժեսցին պահապանք տանն, եւ թիւրեսցին արք զօրութեան, եւ դատարկասցին աղօրիք զի նուազեցան, եւ խաւարեսցին որք տեսանեն ընդ [127]ծակս:

12:3
12:3 In the day when the keepers of the house shall tremble, and the strong men shall bow themselves, and the grinders cease because they are few, and those that look out of the windows be darkened:
12:4
եւ փակեսցեն զդրունս`` ի հրապարակս ի տկարութենէ ձայնի աղօրւոյն, եւ յարիցեն ի ձայն հաւուն, եւ նկուն լիցին ամենայն դստերք երգոց:

12:4
12:4 And the doors shall be shut in the streets, when the sound of the grinding is low, and he shall rise up at the voice of the bird, and all the daughters of musick shall be brought low:
12:5
[128]եւ ի բարձունս հայեսցին``, եւ ապշութիւն ի ճանապարհին. եւ ծաղկեսցի նշին, եւ թանձրասցի մարախն, եւ [129]տարածեսցի կապարն. զի գնաց մարդ ի տուն իւր յաւիտենից, եւ շուրջ եղեն կոծօղք ի հրապարակս:

12:5
12:5 Also [when] they shall be afraid of [that which is] high, and fears [shall be] in the way, and the almond tree shall flourish, and the grasshopper shall be a burden, and desire shall fail: because man goeth to his long home, and the mourners go about the streets:
12:6
Մինչչեւ կործանեալ իցէ լար արծաթոյն, եւ խորտակեալ մանեակ ոսկւոյն, եւ մանրեալ սափորն յաղբեւրն, եւ ընկրկեալ անիւն ի գուբն:

12:6
12:6 Or ever the silver cord be loosed, or the golden bowl be broken, or the pitcher be broken at the fountain, or the wheel broken at the cistern:
12:7
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա:

12:7
12:7 Then shall the dust return to the earth as it was: and the spirit shall return unto God who gave it:
12:8
Ունայնութիւն ունայնութեանց, ասաց Ժողովօղն, ամենայն ինչ ընդունայն է:

12:8
12:8 Vanity of vanities, saith the preacher; all [is] vanity:
12:9
Եւ աւելի իմն է զի եղեւ Ժողովօղն իմաստուն. զի ուսուցանէր ժողովրդեանն զգիտութիւն. եւ [130]ունկն քննէ զզարդ առակաց:

12:9
12:9 And moreover, because the preacher was wise, he still taught the people knowledge; yea, he gave good heed, and sought out, [and] set in order many proverbs:
12:10
Յոյժ խնդրեաց Ժողովօղն գտանել զբանս կամաց, եւ գրել զգիրս ուղղութեան բանից ճշմարտութեան:

12:10
12:10 The preacher sought to find out acceptable words: and [that which was] written [was] upright, [even] words of truth:
12:11
Բանք իմաստնոց իբրեւ զխթան [131]եզանց, եւ իբրեւ բեւեռք հարեալք [132]ի մուրհակաց տուան ի հովուէ միոջէ:

12:11
12:11 The words of the wise [are] as goads, and as nails fastened [by] the masters of assemblies, [which] are given from one shepherd:
12:12
Եւ [133]աւելորդ ի նոցանէ, որդեակ իմ, զգոյշ լեր ի ստանալոյ`` գիրս բազումս ոչ գոյ վախճան. եւ վարժ բազում` աշխատութիւն է մարմնոյ:

12:12
12:12 And further, by these, my son, be admonished: of making many books [there is] no end; and much study [is] a weariness of the flesh:
12:13
Եւ վախճան բանիս, զամենայն ինչ լուր, յԱստուծոյ երկիր, եւ զպատուիրանս նորա պահեա. զի այս է մարդն ամենեւին:

12:13
12:13 Let us hear the conclusion of the whole matter: Fear God, and keep his commandments: for this [is] the whole [duty] of man:
12:14
Զի զամենայն արարածս ածցէ Աստուած ի դատաստան, [134]յամենայնի անտես արարելոցն``, եթէ բարի եւ եթէ չար:

12:14
12:14 For God shall bring every work into judgment, with every secret thing, whether [it be] good, or whether [it be] evil: