Գրք. Heb, Գլ. 6   [(1895)] Գրք. Heb., Գլ. 6   [KJV]

6:1
Վասն որոյ թողեալ զբան սկզբանն Քրիստոսի` ի կատարումն եկեսցուք. մի՛ միւսանգամ արկանել հիմն ապաշխարութեան ի մեռելոտի գործոց անտի, եւ հաւատոցն որ յԱստուած:
6:1
1. Wherefore let us cease to speak of the first principles of Christ, and press on unto perfection; not laying again a foundation of repentance from dead works, and of faith toward God,
6:1 Therefore leaving the principles of the doctrine of Christ, let us go on unto perfection; not laying again the foundation of repentance from dead works, and of faith toward God:
6:2
եւ մկրտութեանցն վարդապետութեան, եւ ձեռնադրութեան ձեռաց, եւ յարութեան մեռելոց, եւ դատաստանին յաւիտենից:
6:2
2. of the teaching of baptisms, and of laying on of hands, and of resurrection of the dead, and of eternal judgment.
6:2 Of the doctrine of baptisms, and of laying on of hands, and of resurrection of the dead, and of eternal judgment:
6:3
Եւ արդ արասցուք զայն, եթէ Աստուած հրամայեսցէ:
6:3
3. And this will we do, if God permit.
6:3 And this will we do, if God permit:
6:4
Քանզի անհնար է միանգամ [21]մկրտելոցն որ ճաշակեցին յերկնաւոր պարգեւացն, եւ հաղորդք եղեն Հոգւոյն Սրբոյ:
6:4
4. For as touching those who were once enlightened and tasted of the heavenly gift, and were made partakers of the Holy Ghost,
6:4 For [it is] impossible for those who were once enlightened, and have tasted of the heavenly gift, and were made partakers of the Holy Ghost:
6:5
եւ զգեղեցիկ բանին Աստուծոյ ճաշակսն ճաշակեցին, եւ զզօրութիւնս հանդերձելոյ աշխարհին:
6:5
5. and tasted the good word of God, and the powers of the age to come,
6:5 And have tasted the good word of God, and the powers of the world to come:
6:6
եւ կործանեսցին, միւսանգամ նորոգել յապաշխարութիւն, եւ վերստին ի խաչ հանել անձանց զՈրդին Աստուծոյ, եւ դարձեալ խայտառակել:
6:6
6. and fell away, it is impossible to renew them again unto repentance; seeing they crucify to themselves the Son of God afresh, and put him to an open shame.
6:6 If they shall fall away, to renew them again unto repentance; seeing they crucify to themselves the Son of God afresh, and put [him] to an open shame:
6:7
Քանզի երկիր որ ըմպիցէ զանձրեւ բազում անգամ եկեալ ի վերայ նորա, եւ ծնանիցի արդիւնս շայեկանս նոցա վասն որոց գործիցին, ընդունի զօրհնութիւն յԱստուծոյ:
6:7
7. For the land which hath drunk the rain that cometh oft upon it, and bringeth forth herbs meet for them for whose sake it is also tilled, receiveth blessing from God:
6:7 For the earth which drinketh in the rain that cometh oft upon it, and bringeth forth herbs meet for them by whom it is dressed, receiveth blessing from God:
6:8
իսկ որ բերէ փուշ եւ տատասկ, անպիտան է եւ մերձ յանէծս, եւ վախճան նորա յայրումն:
6:8
8. but if it beareth thorns and thistles, it is rejected and nigh unto a curse; whose end is to be burned.
6:8 But that which beareth thorns and briers [is] rejected, and [is] nigh unto cursing; whose end [is] to be burned:
6:9
Բայց հաստատեալ եմ վասն ձեր, սիրելիք, ի լաւ անդր եւ որ լին է փրկութեամբ, [22]զի թէպէտ եւ այսպէս խօսիմք:
6:9
9. But, beloved, we are persuaded better things of you, and things that accompany salvation, though we thus speak:
6:9 But, beloved, we are persuaded better things of you, and things that accompany salvation, though we thus speak:
6:10
Ոչ եթէ անիրաւ ինչ է Աստուած մոռանալ զգործս ձեր եւ զսէրն զոր ցուցէք յանուն նորա, զի պաշտէիք զսուրբսն եւ պաշտէք:
6:10
10. for God is not unrighteous to forget your work and the love which ye shewed toward his name, in that ye ministered unto the saints, and still do minister.
6:10 For God [is] not unrighteous to forget your work and labour of love, which ye have shewed toward his name, in that ye have ministered to the saints, and do minister:
6:11
Եւ մեք ըղձանամք զի իւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ զնոյն փոյթ ցուցանիցէ ի հաստատութիւն յուսոյն մինչեւ ցվախճան:
6:11
11. And we desire that each one of you may shew the same diligence unto the fulness of hope even to the end:
6:11 And we desire that every one of you do shew the same diligence to the full assurance of hope unto the end:
6:12
զի մի՛ հիւանդամիտք լինիցիք, նմանողք եղերուք այնոցիկ որ հաւատովքն եւ երկայնմտութեամբ ժառանգեցին զաւետիսն:
6:12
12. that ye be not sluggish, but imitators of them who through faith and patience inherit the promises.
6:12 That ye be not slothful, but followers of them who through faith and patience inherit the promises:
6:13
Զի Աբրահամու խոստացեալ զաւետիսն` Աստուծոյ, քանզի յայլ ոք ի մեծ ոչ գոյր երդնուլ:
6:13
13. For when God made promise to Abraham, since he could swear by none greater, he sware by himself,
6:13 For when God made promise to Abraham, because he could swear by no greater, he sware by himself:
6:14
յանձն իւր երդուաւ եւ ասէ. Այո, օրհնելով օրհնեցից զքեզ, եւ բազմացուցանելով բազմացուցից զքեզ:
6:14
14. saying, Surely blessing I will bless thee, and multiplying I will multiply thee.
6:14 Saying, Surely blessing I will bless thee, and multiplying I will multiply thee:
6:15
Եւ այնպէս երկայնամիտ եղեալ` եհաս աւետեացն:
6:15
15. And thus, having patiently endured, he obtained the promise.
6:15 And so, after he had patiently endured, he obtained the promise:
6:16
Ապաքէն մարդիկ որ ինչ ի վեր է քան զինքեանս` յայն երդնուն, եւ ամենայն հակառակութեան նոցա վճիռ ի հաստատութիւն` երդումնն է:
6:16
16. For men swear by the greater: and in every dispute of theirs the oath is final for confirmation.
6:16 For men verily swear by the greater: and an oath for confirmation [is] to them an end of all strife:
6:17
Որով առաւել եւս կամեցեալ Աստուծոյ ցուցանել ժառանգաւորաց աւետեացն զհաստատութիւն խորհրդոյն իւրոյ, միջնորդեաց երդմամբ:
6:17
17. Wherein God, being minded to shew more abundantly unto the heirs of the promise the immutability of his counsel, interposed with an oath:
6:17 Wherein God, willing more abundantly to shew unto the heirs of promise the immutability of his counsel, confirmed [it] by an oath:
6:18
զի երկու անփոփոխելի իրօքն որովք անհնար իցէ ստել Աստուծոյ` հաստատուն մխիթարութիւն ունիցիմք, որք ապաստան եղեաք բուռն հարկանել զհանդերձեալ յուսոյն:
6:18
18. that by two immutable things, in which it is impossible for God to lie, we may have a strong encouragement, who have fled for refuge to lay hold of the hope set before us;
6:18 That by two immutable things, in which [it was] impossible for God to lie, we might have a strong consolation, who have fled for refuge to lay hold upon the hope set before us:
6:19
զոր իբրեւ զխարիսխ հաստատուն եւ անշարժ ունիցիմք անձանց մերոց, որ եւ մտանիցէ ի ներքին կողմն վարագուրին:
6:19
19. which we have as an anchor of the soul, both sure and stedfast and entering into that which is within the veil;
6:19 Which [hope] we have as an anchor of the soul, both sure and stedfast, and which entereth into that within the veil:
6:20
ուր կարապետն մեր Յիսուս եմուտ վասն մեր, ըստ կարգին Մելքիսեդեկի եղեւ քահանայապետ յաւիտենից:
6:20
20. whither as a forerunner Jesus entered for us, having become a high priest for ever after the order of Melchizedek.
6:20 Whither the forerunner is for us entered, [even] Jesus, made an high priest for ever after the order of Melchisedec: