Գրք. Wis, Գլ. 17   [(1895)] Գրք. Wis., Գլ. 17   [KJV]

17:1
Զի մեծամե՛ծ են դատաստանք քո եւ դժուարապատումք. վասն այնորիկ անձինք անխրատք մոլորեցան[266]:
17:1
1. For great are thy judgements, and hard to interpret; Therefore souls undisciplined went astray.
17:1 For great are thy judgments, and cannot be expressed: therefore unnurtured souls have erred:
17:2
Կարծեցին բռնադատել զազգն սուրբ` անօրէնք. կապեալք խաւարի, եւ կաշկանդեալք երկայն գիշերոյ. արգելեալք ընդ յարկօք փախստականք ՛ի յաւիտենական տեսչութենէն անկեալ դնէին[267]:
17:2
2. For when lawless men had supposed that they held a holy nation in their power, They, prisoners of darkness, and bound in the fetters of a long night, Close kept beneath their roofs, Lay exiled from the eternal providence.
17:2 For when unrighteous men thought to oppress the holy nation; they being shut up in their houses, the prisoners of darkness, and fettered with the bonds of a long night, lay [there] exiled from the eternal providence:
17:3
Զի ղօղեալ համարէին ընդ գաղտնեօք մեղաց. ընդ անճաճանչ յիմարութեան առագաստաւ ցրուեցան, անհնարինս յիմարեալք եւ խուճապեալք եւ խռովեալք[268]:
17:3
3. For while they thought that they were unseen in secret sins, They were sundered one from another by a dark curtain of forgetfulness, Stricken with terrible awe, and sore troubled by spectral forms.
17:3 For while they supposed to lie hid in their secret sins, they were scattered under a dark veil of forgetfulness, being horribly astonished, and troubled with [strange] apparitions:
17:4
Քանզի եւ ո՛չ` որ ունէր զնոսա մութն, աներկեւղս պահեաց. զի բոմբիւնք շուրջ զնոքօք պահեալ սրարբեցուցանէին, եւ ցնորք անժպիտք խոժոռադիմա՛ցն երեւէին[269]:
17:4
4. For neither did the dark recesses that held them guard them from fears, But sounds rushing down rang around them, And phantoms appeared, cheerless with unsmiling faces.
17:4 For neither might the corner that held them keep them from fear: but noises [as of waters] falling down sounded about them, and sad visions appeared unto them with heavy countenances:
17:5
Եւ հրոյ եւ ո՛չ մի ինչ բռնութիւն կարաց լուսաւորել. եւ ո՛չ խարուկածին բորբոքեալ բոցք հանդարտէին լրջացուցանել զտխուր գիշերն:
17:5
5. And no force of fire prevailed to give light, Neither were the brightest flames of the stars strong enough to illumine that gloomy night:
17:5 No power of the fire might give them light: neither could the bright flames of the stars endure to lighten that horrible night:
17:6
Բայց միայն երեւէր նոցա ինքնակաց խարոյկ լի՛ երկիւղիւ. զարհուրեալք յաներեւոյթ տեսլենէն այնորիկ, համարէին չար` եւ՛ս քան զոր տեսանէինն:
17:6
6. But only there appeared to them the glimmering of a fire self-kindled, full of fear; And in terror they deemed the things which they saw To be worse than that sight, on which they could not gaze.
17:6 Only there appeared unto them a fire kindled of itself, very dreadful: for being much terrified, they thought the things which they saw to be worse than the sight they saw not:
17:7
՛Ի դիւթական արուեստի խաբէութիւնս անկանէին, եւ ՛ի խորհուրդս ամբարհաւաճութեան. կշտամբութիւն թշնամանալից[270]:
17:7
7. And they lay made the sport of magic art, And a shameful rebuke of their vaunts of understanding:
17:7 As for the illusions of art magick, they were put down, and their vaunting in wisdom was reproved with disgrace:
17:8
Զի որք խոստանային զարհաւիրս եւ զխռովութիւնս հալածել յանձնէ ախտացելոց, նոքա զծաղրալից երկեւղն ախտանային[271]:
17:8
8. For they that promised to drive away terrors and troublings from a sick soul, These were sick with a ludicrous fearfulness:
17:8 For they, that promised to drive away terrors and troubles from a sick soul, were sick themselves of fear, worthy to be laughed at:
17:9
Զի թէպէտ եւ ո՛չ ինչ նորանշան զարհուրեցուցանէր, ճճեաց անցիւ, եւ սողնոց շչմամբ խուճապեալք եւ գողացեալք սատակէին, եւ յանուրեք յանփախուստ օդն հայելոյ ուրանային[272]:
17:9
9. For even if no troublous thing affrighted them, Yet, scared with the creepings of vermin and hissings of serpents,
17:9 For though no terrible thing did fear them; yet being scared with beasts that passed by, and hissing of serpents:
17:10
Զի երկչոտին` առանձի՛ն իմն չարութիւն` ինքեա՛մբ վկայէ դատապարտեալ. մի՛շտ կանխէ զանհնարինս` նեղեալ ՛ի խղճէ մտաց:
17:10
10. they perished for very trembling, Refusing even to look on the air, which could on no side be escaped.
17:10 They died for fear, denying that they saw the air, which could of no side be avoided:
17:11
Քանզի ո՛չ ինչ է երկեւղ` եթէ ո՛չ մատնութիւն մտացն օգնականութեան[273]:
17:11
11. For wickedness, condemned by a witness within, is a coward thing, And, being pressed hard by conscience, always forecasteth the worst
17:11 For wickedness, condemned by her own witness, is very timorous, and being pressed with conscience, always forecasteth grievous things. [12] For fear is nothing else but a betraying of the succours which reason offereth:
17:12
Մինչդեռ ՛ի նե՛րքս է, սակա՛ւ ինչ է ակնկալութիւն, եւ բազում համարի զանգիտութեանցն. որ ածէ՛ ՛ի վերայ զպատճառս տանջանացն:
17:13
12. For fear is nothing else but a surrender of the succours which reason offereth;
17:13 And the expectation from within, being less, counteth the ignorance more than the cause which bringeth the torment:
17:13
Եւ նոքա զսաստիկ զանհնարին զգիշերն, եւ յանմատուցից մթից դժոխոցն հասելոց ՛ի վերայ` զնո՛յն քուն ննջեցին[274]:
17:14
13. And from within the expectation being less Maketh of greater account the ignorance of the cause that bringeth the torment.
17:14 But they sleeping the same sleep that night, which was indeed intolerable, and which came upon them out of the bottoms of inevitable hell:
17:14
Է՛ր զի նշանօք ցնորիցն պակչէին. եւ էր զի ոգւոցն մատնութեամբք լքանէին. զի յանկարծօրէն եւ յանկարծուստ մածանէր ահն ՛ի վերայ[275]:
17:15
14. But they, all through the night which was powerless indeed, And which came upon them out of the recesses of powerless Hades, sleeping the same sleep,
17:15 Were partly vexed with monstrous apparitions, and partly fainted, their heart failing them: for a sudden fear, and not looked for, came upon them:
17:15
Ապա այն զի եւ արդ եւ էր` ա՛նդ յանգէր, եւ պահէր յաներկաթ բա՛նտն արգելեալ[276]:
17:16
15. Now were haunted by monstrous apparitions, And now were paralysed by their soul’s surrendering; For fear sudden and unlooked for came upon them.
17:16 So then whosoever there fell down was straitly kept, shut up in a prison without iron bars:
17:16
Եթէ հողագո՛րծ էր, եւ եթէ հովիւ, եւ եթէ անապատական աշխատութեանցն գործաւոր` ըմբռնեալ յանլոյծ տագնապ հասանէր[277]:
17:17
16. So then whosoever it might be, sinking down in his place, Was kept in ward shut up in that prison which was barred not with iron:
17:17 For whether he were husbandman, or shepherd, or a labourer in the field, he was overtaken, and endured that necessity, which could not be avoided: for they were all bound with one chain of darkness:
17:17
Քանզի միով խաւարային շղթայիւ ամենեքեան կապեցան. եթէ հո՛ղմ շնչէր, եւ եթէ թանձրախիտ ոստոց քաղցրաձայն հաւուց բարբառ հնչէր. եթէ յորդութիւն ջրոց հոսելոց բռնութեամբ[278]:
17:18
17. For whether he were a husbandman, or a shepherd, Or a labourer whose toils were in the wilderness, He was overtaken, and endured that inevitable necessity, For with one chain of darkness were they all bound.
17:18 Whether it were a whistling wind, or a melodious noise of birds among the spreading branches, or a pleasing fall of water running violently:
17:18
եւ եթէ բոմբիւնք սպառնալեաց վիմաց հոլովելոց. եւ եթէ ընթա՛ցք աներեւոյթք անասնոց կայտռելոց. եւ եթէ բարբառ ահագին գազանաց գոչելոց, կամ անդրէն յանձն բեկելոյ` ՛ի քարանձաւա՛ց լերանց ձայնի՛ց արձագանգաց, լքո՛յց զնոսա զարհուրեցուցեալ[279]:
17:19
18. Whether there were a whistling wind, Or a melodious noise of birds among the spreading branches, Or a measured fall of water running violently,
17:19 Or a terrible sound of stones cast down, or a running that could not be seen of skipping beasts, or a roaring voice of most savage wild beasts, or a rebounding echo from the hollow mountains; these things made them to swoon for fear:
17:19
Զի ամենայն աշխարհ պայծառացեալ լուսով լուսաւորէր, եւ անխափան գործով կայր պնդակազմ[280]:
17:20
19. Or a harsh crashing of rocks hurled down, Or the swift course of animals bounding along unseen, Or the voice of wild beasts harshly roaring, Or an echo rebounding from the hollows of the mountains, paralysed them with terror.
17:20 For the whole world shined with clear light, and none were hindered in their labour:
17:20
Բայց միայն ՛ի վերայ նոցա՛ տարածանէր ծանր գիշեր, օրինակ խաւարին որ յաջորդելոց է զնոսա. ինքեանք ինքեանց իսկ ծանրագոյնք էին քան զխաւար[281]:
17:21
20. For the whole world was enlightened with clear light, And was occupied with unhindered works;
17:21 Over them only was spread an heavy night, an image of that darkness which should afterward receive them: but yet were they unto themselves more grievous than the darkness: