Գրք. Gen, Գլ. 2   [(1895)] Գրք. Gen., Գլ. 2   [KJV]

2:1
Եւ կատարեցան երկինք եւ երկիր եւ ամենայն զարդ նոցա:
2:1
Thus the heavens and the earth were finished, and all the host of them:
2:2
Եւ կատարեաց Աստուած յաւուրն [23]վեցերորդի զգործս իւր զոր արար, եւ հանգեաւ յաւուրն եւթներորդի յամենայն գործոց իւրոց զոր արար:
2:2
And on the seventh day God ended his work which he had made; and he rested on the seventh day from all his work which he had made:
2:3
Եւ օրհնեաց Աստուած զօրն եւթներորդ եւ սրբեաց զնա, զի ի նմա հանգեաւ յամենայն գործոց իւրոց զոր սկսաւ առնել Աստուած:
2:3
And God blessed the seventh day, and sanctified it: because that in it he had rested from all his work which God created and made:
2:4
Այս [24]է գիր արարածոց`` երկնի եւ [25]երկրի յաւուր յորում արար Աստուած զերկինս եւ զերկիր:
2:4
These [are] the generations of the heavens and of the earth when they were created, in the day that the LORD God made the earth and the heavens:
2:5
Եւ զամենայն բանջար վայրի` մինչչեւ լեալ էր ի վերայ երկրի, եւ զամենայն խոտ վայրի մինչչեւ բուսեալ էր, զի չեւ եւս էր տեղացեալ Տեառն Աստուծոյ ի վերայ երկրի. եւ մարդ չէր որ գործէր զերկիր:
2:5
And every plant of the field before it was in the earth, and every herb of the field before it grew: for the LORD God had not caused it to rain upon the earth, and [there was] not a man to till the ground:
2:6
Բայց [26]աղբեւր ելանէր յերկրէ եւ ոռոգանէր զամենայն երեսս երկրի:
2:6
But there went up a mist from the earth, and watered the whole face of the ground:
2:7
Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց [27]յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն յոգի կենդանի:
2:7
And the LORD God formed man [of] the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul:
2:8
Եւ տնկեաց [28]Աստուած զդրախտն`` յԵդեմ ընդ արեւելս, եւ եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ:
2:8
And the LORD God planted a garden eastward in Eden; and there he put the man whom he had formed:
2:9
Եւ բուսոյց եւս Տէր Աստուած յերկրէ զամենայն ծառ գեղեցիկ ի տեսանել եւ քաղցր ի կերակուր, եւ զծառն կենաց ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութիւն բարւոյ եւ չարի:
2:9
And out of the ground made the LORD God to grow every tree that is pleasant to the sight, and good for food; the tree of life also in the midst of the garden, and the tree of knowledge of good and evil:
2:10
Եւ գետ ելանէր յԵդեմայ ոռոգանել զդրախտն. եւ անտի բաժանի ի չորս առաջս:
2:10
And a river went out of Eden to water the garden; and from thence it was parted, and became into four heads:
2:11
Անուն միումն Փիսովն. նա է որ պատէ զամենայն երկիրն Եւիլատայ, անդ ուր ոսկին է:
2:11
The name of the first [is] Pison: that [is] it which compasseth the whole land of Havilah, where [there is] gold:
2:12
Եւ ոսկի երկրին այնորիկ ազնիւ. եւ անդ է սուտակն եւ ակն դահանակ:
2:12
And the gold of that land [is] good: there [is] bdellium and the onyx stone:
2:13
Եւ անուն գետոյն երկրորդի Գեհովն. նա պատէ զամենայն երկիրն [29]Եթովպացւոց:
2:13
And the name of the second river [is] Gihon: the same [is] it that compasseth the whole land of Ethiopia:
2:14
Եւ գետն երրորդ` Տիգրիս, նա է որ երթայ [30]յանդիման Ասորեստանի: Եւ գետն չորրորդ Եփրատէս:
2:14
And the name of the third river [is] Hiddekel: that [is] it which goeth toward the east of Assyria. And the fourth river [is] Euphrates:
2:15
Եւ առ Տէր Աստուած զմարդն զոր արար, եւ եդ զնա ի դրախտին [31]փափկութեան գործել զնա եւ պահել:
2:15
And the LORD God took the man, and put him into the garden of Eden to dress it and to keep it:
2:16
Եւ պատուիրեաց Տէր Աստուած Ադամայ եւ ասէ. Յամենայն ծառոց որ է ի դրախտիդ` ուտելով կերիցես:
2:16
And the LORD God commanded the man, saying, Of every tree of the garden thou mayest freely eat:
2:17
Բայց ի ծառոյն գիտութեան բարւոյ եւ չարի` մի՛ ուտիցէք, զի յորում աւուր [32]ուտիցէք ի նմանէ`` մահու [33]մեռանիցիք:
2:17
But of the tree of the knowledge of good and evil, thou shalt not eat of it: for in the day that thou eatest thereof thou shalt surely die:
2:18
Եւ ասաց Տէր Աստուած. Ոչ է բարւոք մարդոյդ միայն լինել, [34]արասցուք դմա օգնական ըստ դմա:
2:18
And the LORD God said, [It is] not good that the man should be alone; I will make him an help meet for him:
2:19
Եւ ստեղծ եւս Տէր Աստուած [35]զամենայն գազանս վայրի եւ զամենայն թռչունս երկնից. եւ ած զնոսա առ Ադամ տեսանել զինչ կոչեսցէ զնոսա. եւ ամենայն շնչոյ կենդանւոյ զինչ եւ անուանեաց Ադամ, այն անուն է նորա:
2:19
And out of the ground the LORD God formed every beast of the field, and every fowl of the air; and brought [them] unto Adam to see what he would call them: and whatsoever Adam called every living creature, that [was] the name thereof:
2:20
Եւ կոչեաց Ադամ անուանս ամենայն անասնոց, եւ ամենայն թռչնոց երկնից, եւ ամենայն գազանաց վայրի. բայց Ադամայ ոչ գտաւ օգնական նման նմա:
2:20
And Adam gave names to all cattle, and to the fowl of the air, and to every beast of the field; but for Adam there was not found an help meet for him:
2:21
Եւ արկ Տէր Աստուած թմբրութիւն ի վերայ Ադամայ, եւ ննջեաց. եւ առ մի ի կողից նորա եւ ելից ընդ այնր մարմին:
2:21
And the LORD God caused a deep sleep to fall upon Adam, and he slept: and he took one of his ribs, and closed up the flesh instead thereof:
2:22
Եւ շինեաց Տէր Աստուած զկողն զոր առ յԱդամայ ի կին, եւ ած զնա առ Ադամ:
2:22
And the rib, which the LORD God had taken from man, made he a woman, and brought her unto the man:
2:23
Եւ ասէ Ադամ. Այս այժմիկ ոսկր յոսկերաց իմոց եւ մարմին ի մարմնոյ իմմէ. սա կոչեսցի [36]Կին, զի [37]յառնէ [38]իւրմէ առաւ:
2:23
And Adam said, This [is] now bone of my bones, and flesh of my flesh: she shall be called Woman, because she was taken out of Man:
2:24
Վասն այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր իւր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի:
2:24
Therefore shall a man leave his father and his mother, and shall cleave unto his wife: and they shall be one flesh:
2:25
Եւ էին երկոքեան մերկ, Ադամ եւ կին իւր, եւ ոչ ամաչէին:
2:25
And they were both naked, the man and his wife, and were not ashamed: