2:1 Եւ եղեւ իբրեւ զօրս զայս, եւ եկին [20]հրեշտակք Աստուծոյ կալ առաջի [21]Աստուծոյ. եկն եւ Սատանայ ի մէջ նոցա ընդ նոսա կալ առաջի Տեառն:
|
2:1 2:1 Again there was a day when the sons of God came to present themselves before the LORD, and Satan came also among them to present himself before the LORD: |
2:2 Եւ ասէ Տէր ցՍատանայ. Դու ուստի՞ գաս: Յայնժամ ասէ Սատանայ առաջի Տեառն. [22]Սահեալ ի ներքոյ երկնից եւ շրջեալ ընդ ամենայն, եկեալ կամ:
|
2:2 2:2 And the LORD said unto Satan, From whence comest thou? And Satan answered the LORD, and said, From going to and fro in the earth, and from walking up and down in it: |
2:3 Եւ ասէ Տէր ցՍատանայ. Ապաքէն հայեցա՞ր ընդ ծառայ իմ Յոբ, զի ոչ գոյ իբրեւ զնա ի վերայ երկրի այր [23]ճշմարիտ, անարատ,`` աստուածապաշտ, մեկնեալ [24]յամենայն չարութենէ``, եւ տակաւին կայ [25]յանմեղութեան. եւ դու տարապարտ խօսեցար կորուսանել զինչս նորա:
|
2:3 2:3 And the LORD said unto Satan, Hast thou considered my servant Job, that [there is] none like him in the earth, a perfect and an upright man, one that feareth God, and escheweth evil? and still he holdeth fast his integrity, although thou movedst me against him, to destroy him without cause: |
2:4 Կրկնեաց անդրէն Սատանայ եւ ասէ ցՏէր. Մորթ ընդ մորթոյ, եւ որ ինչ իցէ մարդոյ` ընդ անձին իւրոյ տուժեսցի:
|
2:4 2:4 And Satan answered the LORD, and said, Skin for skin, yea, all that a man hath will he give for his life: |
2:5 ապա թէ ոչ, աղէ առաքեա զձեռն քո եւ արկ զոսկերօք եւ զմարմնովք նորա, եթէ ոչ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ:
|
2:5 2:5 But put forth thine hand now, and touch his bone and his flesh, and he will curse thee to thy face: |
2:6 Եւ ասէ Տէր ցՍատանայ. Ահա մատնեմ զնա քեզ, բայց միայն զոգի նորա պահեսցես:
|
2:6 2:6 And the LORD said unto Satan, Behold, he [is] in thine hand; but save his life: |
2:7 Եւ ել Սատանայ յերեսաց Տեառն, եւ եհար զՅոբ չարաչար կեղով յոտից մինչեւ ցգլուխ:
|
2:7 2:7 So went Satan forth from the presence of the LORD, and smote Job with sore boils from the sole of his foot unto his crown: |
2:8 Եւ առեալ խեցի` քերէր [26]զթարախն, եւ նստէր յաղբեւս արտաքոյ քաղաքին:
|
2:8 2:8 And he took him a potsherd to scrape himself withal; and he sat down among the ashes: |
2:9 Եւ իբրեւ բազում ժամանակ անցանէր ի վերայ, ասէ ցնա կինն իւր. Մինչեւ յե՞րբ ժուժկալեալ ասիցես, թէ` Ահա համբերից տակաւին սակաւ ինչ ժամանակ` ակն կալեալ յուսոյ փրկութեան իմոյ: Ահաւադիկ ապականեալ է յիշատակ քո ի վերայ երկրի, ուստերք քո եւ դստերք` իմոյ որովայնի երկք եւ երկունք, յորս տարապարտուց վաստակեցի տառապանօք: Դու ինքն ի զազրութիւն որդանց նստիս օթագացեալ բացական, եւ ես` մոլորեալ եւ հարկահար տուն ի տանէ եւ տեղի ի տեղւոջէ, սպասեմ թէ երբ մտանիցէ արեգակն` զի հանգեայց ի տառապանաց իմոց եւ ի ցաւոց իմոց որ այժմ պատեալ են զինեւ: Աղէ ասա բան ինչ ի Տէր, եւ վախճանեաց:
|
2:9 2:9 Then said his wife unto him, Dost thou still retain thine integrity? curse God, and die: |
2:10 Եւ նորա հայեցեալ ընդ նա` ասէ``. Իբրեւ զմի ի կանանց անզգամաց խօսեցար. եթէ զբարիսն ընկալաք [27]ի ձեռանէ Տեառն``, չարեացս ո՞չ համբերիցեմք: Եւ յայսմ ամենայնի [28]որ ինչ անցք անցին ընդ նա``, ոչ մեղաւ Յոբ շրթամբք իւրովք [29]առաջի Տեառն, եւ ոչ ետ անզգամութիւն Աստուծոյ:
|
2:10 2:10 But he said unto her, Thou speakest as one of the foolish women speaketh. What? shall we receive good at the hand of God, and shall we not receive evil? In all this did not Job sin with his lips: |
2:11 Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ամենայն որ հասին ի վերայ նորա, եկին յիւրաքանչիւր աշխարհէ առ նա, Եղիփազ [30]արքայ Թեմնացւոց, Բաղդատ բռնաւոր Սաւքեցւոց, Սովփար արքայ Մինեցւոց``. եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա:
|
2:11 2:11 Now when Job' s three friends heard of all this evil that was come upon him, they came every one from his own place; Eliphaz the Temanite, and Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite: for they had made an appointment together to come to mourn with him and to comfort him: |
2:12 Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ` ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս [31]հայելով:
|
2:12 2:12 And when they lifted up their eyes afar off, and knew him not, they lifted up their voice, and wept; and they rent every one his mantle, and sprinkled dust upon their heads toward heaven: |
2:13 Եւ նստան շուրջ զնովաւ յերկրի զեւթն օր եւ զեւթն գիշեր. եւ ոչ ոք ի նոցանէ խօսեցաւ ընդ նմա բան. քանզի տեսանէին [32]զանհնարին հարուածսն եւ զմեծամեծս յոյժ:
|
2:13 2:13 So they sat down with him upon the ground seven days and seven nights, and none spake a word unto him: for they saw that [his] grief was very great: |