Գրք. Job, Գլ. 14   [(1895)] Գրք. Job., Գլ. 14   [KJV]


14:1
Զի այր կանանցածին սակաւակեաց է եւ լի [142]բարկութեամբ:

14:1
14:1 Man [that is] born of a woman [is] of few days, and full of trouble:
14:2
որ իբրեւ զծաղիկ ծաղկեալ` թօթափեցաւ, խոյս ետ իբրեւ ստուեր, եւ մի՛ կացցէ:

14:2
14:2 He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not:
14:3
[143]Ո՞չ ապաքէն եւ այնմ համար առնիցես, եւ նմա`` արարեր մտանել ի դատաստան [144]առաջի քո:

14:3
14:3 And dost thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee:
14:4
Իսկ արդ ո՞վ [145]իցէ սուրբ յաղտոյ``, այլ եւ ոչ ոք:

14:4
14:4 Who can bring a clean [thing] out of an unclean? not one:
14:5
[146]թէպէտ եւ միոյ աւուր իցեն կեանք նորա ի վերայ երկրի. համարեալ են ամիսք նորա առ ի նմանէ``. ժամանակ եդիր` եւ ոչ անցցէ:

14:5
14:5 Seeing his days [are] determined, the number of his months [are] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass:
14:6
Ի բաց լեր ի նմանէ` զի դադարեսցէ [147]եւ ամոքեսցէ զկեանս`` իբրեւ զվարձկան:

14:6
14:6 Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day:
14:7
Զի գոյ յոյս ծառոյ անդրէն. զի թէպէտ եւ կտրեսցի` միւսանգամ ծաղկեսցէ, եւ շառաւիղ նորա մի՛ պակասեսցէ:

14:7
14:7 For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease:
14:8
Եթէ ծերասցի յերկրի արմատ նորա` եւ ի քարի վախճանեսցի բուն նորա:

14:8
14:8 Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground:
14:9
ի հոտոյ ջրոյ ծաղկեսցի, եւ արասցէ հունձս իբրեւ զնորատունկ:

14:9
14:9 Yet through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant:
14:10
Բայց այր վախճանեալ գնաց, անկեալ մարդ` եւ ոչ եւս իցէ:

14:10
10. But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where is he?
14:10 But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where [is] he:
14:11
Զի ժամանակաւ անօսրի ծով, եւ գետք աւերեալ ցամաքեցան:

14:11
14:11 As the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:
14:12
եւ մարդ ննջեաց` եւ ոչ յարիցէ. մինչեւ երկինք չիցեն` ոչ կարկատեսցին, եւ ոչ զարթիցեն ի քնոյ իւրեանց:

14:12
14:12 So man lieth down, and riseth not: till the heavens [be] no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep:
14:13
Երանի՛ թէ ի դժոխս պահէիր զիս, եւ թաքուցանէիր զիս մինչեւ անցանէր բարկութիւն քո. եւ ժամանակէիր ինձ ժամանակ` յորում առնէիր ինձ յիշատակ:

14:13
14:13 O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me:
14:14
Եթէ մեռանիցի մարդ` կեցցէ՞, [148]վախճանեալ զաւուրս կենաց իւրոց. սպասեցից մինչ միւսանգամ լինիցիմ:

14:14
14:14 If a man die, shall he live [again]? all the days of my appointed time will I wait, till my change come:
14:15
ապա կոչեսցես զիս, եւ ես տաց քեզ պատասխանի. [149]զգործս ձեռաց քոց մի՛ մերժեր:

14:15
14:15 Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands:
14:16
թուեցեր`` զգնացս իմ, եւ մի՞ անցցէ ինչ զքեւ ի մեղաց իմոց:

14:16
14:16 For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin:
14:17
Կնքեցեր զանօրէնութիւնս իմ ի քսակի, եւ [150]նշանակեցեր թէ ակամայ ինչ յանցեայ:

14:17
14:17 My transgression [is] sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity:
14:18
Սակայն եւ լեառն որ փլանելոց է փլցի, եւ վէմ հնասցի`` ի տեղւոջէ իւրմէ:

14:18
14:18 And surely the mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place:
14:19
Զքարինս ողորկեցին ջուրք, եւ ողողեցին ջուրք [151]զդաշտս թանձրութեան`` երկրի. եւ զակնկալութիւն մարդոյ կորուսեր:

14:19
14:19 The waters wear the stones: thou washest away the things which grow [out] of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man:
14:20
[152]մերժեցեր զնա`` ի սպառ, եւ գնաց. հաստատեցեր ի վերայ նորա զերեսս` եւ արձակեցեր:

14:20
14:20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away:
14:21
[153]Թէպէտ եւ բազում որդիք լինիցին նորա` ոչ գիտէ, եւ եթէ սակաւք առնիցին` ոչ ճանաչէ:

14:21
14:21 His sons come to honour, and he knoweth [it] not; and they are brought low, but he perceiveth [it] not of them:
14:22
Այլ մարմինք նորա ախտացան ի վերայ իւր, եւ ոգի նորա սգացաւ զինքն:

14:22
14:22 But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn: